شایع ترین علت وزوز گوش کم شنوایی ناشی از افزایش سن است.
بیش از نود درصد افراد مبتلا به وزوز درجاتی از کم شنوایی ناشی از قرار گرفتن در معرض سر و صدای بلند را نشان میدهند. صدا های بلند باعث آسیب دائمی به سلول های مویی حلزون گوش میشوند.
معمولاً در افراد مبتلا به وزوز مزمن یک یا چند علت باعث بروز ناهنجاری در سیستم شنوایی شده است و تلاش مغز برای جبران این ناهنجاری‌ها منجر به ایجاد یک چرخه معیوب می گردد.
قشر شنوایی بخشی از مغز است که مسئول شنیدن میباشد و تمامی اطلاعات مربوط به شنوایی در این بخش از مغز پردازش میشوند.
در این قشر مجموعه ای از سلول های عصبی وجود دارند که هر کدام در ناحیه خاصی قرار گرفته و با فرکانس‌های خاصی فعال می شوند. چنانچه هرگونه اختلالی در این سیستم به وجود آید ممکن است مانع از انتقال و رسیدن محرکات و اطلاعات عصبی به قشر شنوایی گردد.
در نتیجه این سلول ها به عدم وجود محرکات عصبی به طور خود به خود واکنش نشان داده و فرد آن را به صورت وزوز گوش می شنود.
با گذشت زمان این الگو تقویت می شود و به مرور صدای وزوز گوش در زمان های بیشتر شنیده میشود
سایر علل شایع وزوز:
پیر گوشی:
در بسیاری از افراد با افزایش سن شنوایی کاهش می‌یابد که یکی از عواقب آن وزوز گوش می باشد.
تغییرات استخوان گوش:
اتواسکلروز رشد غیرطبیعی و تدریجی استخوانچه رکابی در گوش میانی است که یکی از علایم این بیماری وزوز گوش میباشد.
آسیب به گوش خارجی:
آسیب به پرده گوش و استخوانچه ها موجب اختلال در انتقال مناسب صدا می شود و این موضوع میتواند منجر به بروز کم شنوایی و وزوز گوش گردد.
قرار گرفتن در معرض صداهای بلند:
صداهای بلند ناشی از تجهیزات سنگین، اره‌های برقی و سلاح‌های گرم و… باعث بروز آسیب های جبران ناپذیری در سیستم شنوایی می گردد که میتواند همراه با وزوز گوش باشد.
انسداد کانال گوش:
هنگامی که حجم زیادی از موم‌ها در کانال گوش تجمع یابند باعث کیپی، کاهش شنوایی موقت و یا تحریک پرده‌ی گوش میشوند. این موضوع میتواند باعث کاهش ورودی صوتی و در نتیجه شنیده شدن وزوز گوش شود.
بیماری منییر:
وزوز گوش میتواند شاخص اولیه ی بیماری منییر باشد. منییر اختلال گوش داخلی است که فشار غیرطبیعی مایع درون گوش موجب آن میشود.
بیماری‌های قلبی عروقی:
هر بیماری خاصی که باعث اختلال در جریان خون شود میتواند ایجاد کننده ی وزوز گوش نیز باشد.
اختلالات مفصل گیجگاهی فکی:
به دلیلی اتصالات مفصل فک و استخوان تمپورال، هرگونه آسیب به این ناحیه میتواند باعث ایجاد وزوز گوش گردد.
آسیب های سر یا گردن:
هر گونه آسیب به ناحیه سر و گردن میتواند باعث بروز ناهنجاری های ساختاری و در نتیجه ایجاد یا تشدید وزوز گوش شود.
نوروم آکوستیک:
نوروم آکوستیک توموری خوش خیم بر روی عصب هشتم جمجمه‌ای است. این عصب از مغز به گوش داخلی می‌رسد و مسیول حفظ تعادل و شنوایی میباشد، آسیب به این عصب میتواند منجر به بروز مشکلات مختلفی از جمله وزوز گوش شود.
اختلالات عروق خونی مرتبط با وزوز گوش:
در موارد نادر، وزوز ناشی از اختلالات در عروق خونی است. این نوع را وزوز گوش ضربانی می‌نامند.
این اختلالات ممکن است در نتیجه آترواسکلروز (سخت شدن عروق خونی اصلی گوش میانی و درونی)، تومور های سر و گردن، فشار خون بالا، آشفتگی جریان خون، ناهنجاری های مویرگی و… باشند.
تعدادی از داروها نیز ممکن است باعث ایجاد و یا تشدید وزوز گوش شوند
داروهای مربوط به سرطان، آسپرین (در دوزهای غیر رایج بالا)، بعضی از داروهای ضد افسردگی، داروی کینین (که برای درمان مالاریا تجویز می شود)، داروهای ادرار آور (مربوط به کلیه و مجاری ادراری) و آنتی بیوتیک هایی مثل اریترومایسن و نیومایسن از جمله این دارو ها هستند.
به طور کلی دوز بالای این دارو ها، وزوز را بدتر میکند و هنگامی که استفاده از این دارو ها متوقف شود وزوز گوش کمتر شده و یا از بین میرود.
